Hayatım boyunca çok görmemiş insan tanıdım. Gösterişin, kendini üstün görmenin ve sahte bir özgüvenin arkasına saklanmış bu kişiler, çoğu zaman suskunluğumu yanlış anladılar. Ama artık susmak yetmiyor, bazen bazılarına kapak gibi sözler söylemek gerekiyor.
Ben kimseyi sahip olduklarıyla değerlendirmem ama bazı insanlar, ellerine biraz imkan geçtiğinde nezaketlerini kaybeder, kibirle hareket eder. İşte bu yüzden bazen görmemiş insanlara kapak sözler söylemek şart oluyor. Çünkü herkes haddini bilmez, ama haddini bilen sözlerden anlar.
İşte benim dilimden dökülen birkaç cümle:
- “Paranla değil, karakterinle zenginsen varsın.”
- “Görmemişlik öyle bir şeydir ki; insanı utandırmadan, sadece acındırır.”
- “Bir şeye ilk kez sahip olman, onu herkese göstermen gerektiği anlamına gelmez.”
- “Gerçek değer, sessiz kalanların duruşundadır. Bağıranın değil.”
- “Görmemişsen gör ama başkasının gözünü yorma.”
- “Görmemişin eline fırsat geçince, karakteri değil kibri ortaya çıkar.”
- “Biraz imkan bulan hemen kral kesiliyor; unutma, taht kiralık, kişilik kalıcıdır.”
- “Görgüsüzlük; cehaletin lüks giyinmiş halidir.”
- “Her sahip olduğun şey seni değerli yapmaz, bazen sadece ne kadar küçük olduğunu gösterir.”
- “Zenginlik malda değil, ahlakta belli olur.”
- “Görmemiş gibi davrananlara vereceğim tek şey: mesafe.”
- “Kibirle yürüyen, saygıyla eğilenin gölgesinde kalır.”
- “Görmemiş insan, hep gösterme derdindedir; görmüş olan ise sakince yaşar.”
- “Kendi içini zenginleştirmeyen, dışıyla övünmeye çalışır.”
- “Dışını parlatmadan önce, içini temizle.”
- “Görmemişlik, yüksek sesle değil; boş cümlelerle kendini belli eder.”
- “Paran cebinde, görgün yüreğinde olmalı.”
- “Küçük dağları ben yarattım havasına girenler, ilk rüzgarda savrulur.”
- “Gerçek kalite, sessizce yaşar; gösteriş, yetersizliğin çığlığıdır.”
Bu sözleri dile getirirken kimseyi kırmak ya da küçümsemek değil niyetim. Ama bazen bazıları, sadece böyle cümlelerle aynaya bakma cesareti bulabiliyor. Görgüsüzlük, sadece maddi değil; davranış, dil ve tutum meselesidir. Eğer bir insan her fırsatta kendini överken başkalarını küçümsüyorsa, orada ahlaki bir yoksulluk var demektir.
Sonuç olarak; ben nezaketiyle övünen, sessizliğini güce çeviren biri olmaya çalışıyorum. Ama unutma, “sessizliğim sana cevap değilse, suskunluğum sana en büyük kapaktır.“
