Bazı anıların zamanı yoktur… Onlar hep aynı yerde, aynı duyguda asılı kalır. Geçtiğimiz günlerde internette gezinirken, karşıma çıkan bir site beni derinden etkiledi: https://dearphotograph.com. Bu site, geçmişle bugünü bir araya getiren, duyguların fotoğrafa dönüştüğü muazzam bir yer.
Ben de kendi anı kutumu açtım. Tozlanmış bir fotoğrafın içine gömülmüş, gülümseyen bir yüz: Büyükannem Saliha… Tam 26 yıl önce, dedemin evinin önünde çekilmiş o karede, yüzünde tarifsiz bir sevinç ve şefkat var. Bugün aynı noktada durup o fotoğrafı tutarken, zamanın nasıl geçtiğini değil, nasıl durduğunu hissettim.
Fotoğrafın gücü tam da burada yatıyor: Geçmişin bir anını bugünün avucuna bırakıyor. dearphotograph sitesi işte bu büyüyü yaşatıyor insanlara. İnsanları anılarına götürüyor, hem de en dokunaklı haliyle.
Kendime şu soruyu sordum: “Acaba zaman mı geçiyor, biz mi geçip gidiyoruz?” Fotoğraf hâlâ aynı, gülümseme hâlâ içimi ısıtıyor. Ama ben değişiyorum, büyüyorum, özlüyorum…
Bu yüzden, eğer senin de dolabında sararmış bir fotoğraf varsa, onu al ve bir gün tekrar o yerde dur. Çek bir kare, yaz birkaç satır, paylaş. Çünkü anı yaşatmanın en güzel yolu, onu tekrar hissetmekten geçiyor.
